- qarğa
- is. Leş və böcəklərlə qidalanan iri, döşü boz qara quş. Qarğanın səsi çıxanda qar gələr. (Ata. sözü). Qarğaya güllə atırdım, gündə gəlib toyuqların cücələrini daşıyır. Ə. H.. Qarğa-quzğun kimi tökül(üş)mək – bir şeyi götürmək, qamarlamaq; üstünə cummaq, yığışmaq, toplaşmaq. <Kərəmov:> Dayanın, dayanın, qarğa-quzğun kimi tökülməyin üstümə. S. Rəh.. Axırda hər yandan qarğa-quzğun kimi dövlətlilər tökülüb, Şeyxi yatırtdılar. M. İ..◊ Qarğa beyni yedirmək – dəli etmək, ağlını almaq, başdan çıxarmaq. Aşkardır ki, matışka ona qarğa beyni yedirib. N. V.. <Tubu:> Kişi, deyəsən, sənə qarğa beyni yediriblər, ağlın oynayıb. Ağa sənin tayıntuşundur, ona qız verirsən? Ə. H.. Qarğa beyni yemək – dəli olmaq, gicləşmək, sarsaqlamaq, başı xarab olmaq. <Dilbər xanım:> Çaxır içmisən, yoxsa qarğa beyni yemisən, məni evdən qovursan?. . Bəxtəvər başıma, altmış yaşında sahibim təzədən eşqə düşüb!. . N. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.